Dom przyszłości

To rozwinięcie idei z konkursu na „dom przyszłości”, w swej typologii, porządku i  stosunku do materiału – budulca osadzone jest w logice budowy miejsc zamieszkiwania znanej „od  zawsze”. Istotne „novum” stanowi tu sposób urzeczywistnienia odwiecznych reguł - osadzenie ich w dzisiejszych społecznych i technicznych realiach. Dom zbudowany jest wokół rdzenia – masywnego, magazynującego energię trzonu. Od jego wnętrza „rozgęszczają”  się, przechodząc płynnie w otoczenie ogrodowe, poprzez przeszklone ściany, ruchome drewniane żaluzje, okapy, murki  i trapy tarasów. Rozwiązanie sprzeczności pomiędzy masywnym charakterem trzonu a jego rolą centralnego hallu było najtrudniejszym wyzwaniem projektowym. W rezultacie powstała dwupowłokowa struktura. Jej wnętrze mieści większość funkcji technicznych, zewnętrze zaś to rodzaj „klimatycznego komina”, służącego naturalnej wentylacji i akumulacji ciepła, a także korytarz-garderoba.  Szereg pasywnych- tradycyjnych metod gospodarowania energią zastosowano równolegle z zaawansowanymi technologiami takimi jak ogrzewanie geotermalne. Ekspozycja naturalnych własności materiałów wiąże dom z pejzażem podwarszawskich pól i zagajników.