Konkurs na Wydział Lingwistyki i Neofilologii Uniwersytetu Warszawskiego

Przedmiotem konkursu był nowy gmach Uniwersytetu Warszawskiego mieszczący Wydziały
Lingwistyki i Neofilologii. Lokalizacja wzdłuż ciągu „uniwersyteckiego” łączącego istniejące zabudowania Uniwersytetu z nowo wybudowaną Biblioteką wskazywała na szczególną rolę narożników, w których zlokalizowano wejścia do poszczególnych wydziałów.
Architektoniczna formuła jest z jednej strony wynikiem poszukiwania formy o możliwie ograniczonej ekspresji oraz stosownej do wymagań funkcjonalnych i elastyczności. „Gęste” fragmenty fasady kryją za sobą sale dydaktyczne, chroniąc je przed wglądem z zewnątrz oraz operacją słoneczną podczas gdy układ korytarzy w strefie przyfasadowej grupuje miejsca spotkań i nauki indywidualnej eksponując bogate życie gmachu. Układ fasad i przeszklonych korytarzy przenosi się na organizację przestrzeni wewnętrznych, stanowiąc tworzywo budowy całego gmachu. Naprzemienny układ dziedzińców określa przestrzeń wewnętrznej ulicy – funkcjonalnej osi gmachu rozdzielającej strefy dydaktyczne oraz pracownicze.