Konkurs na zagospodarowanie Wyspy Spichrzów

Budynek ustawiony jest na ruinach murów spichlerzy. w jego zdyscyplinowanej, ceglanej, regularnej formie niejako wycięto ekspresyjny kształt wnętrz. Muzeum jest więc w pewnym sensie negatywem „budynku-znaku” – wolnostojącej rzeźbiarskiej formy, pełniąc jednocześnie tę samą funkcję landmarku, symbolu miasta. Lokalizacja na cyplu wyspy vis a vis starego miasta, słynnego żurawia, w pobliżu Muzeum Morskiego oraz sama funkcja predestynują go do tej formy ekspresji. Północna, wyrastająca z wody ściana jest ciemną, promieniującą chłodem regularną sylwetą, której charakterystyczne, podążające za delikatną łukową formą stropów otwory wypełnione są ciepłym światłem odbitym od ich ceramicznych powierzchni. Muzeum miało być znakiem, ale ujętym w ramy regularnej geometrii bloku zabudowy miejskiej, przywoływać intuicyjnie skojarzenia z charakterystycznymi gdańskimi budowlami, wyobrażeniami obiektów związanymi z morzem.