Konkurs na Muzeum Historii Polski

Muzeum nie jest kolejnym monumentalnym gmachem na skarpie. Stanowi swojego rodzaju most łączący przecięte przez Trasę Łazienkowska ogrody: Ujazdowski i Botaniczny. Elewacja muzeum od strony wschodniej ustawiona jest skośnie do przebiegu skarpy, zgodnie z  logiką kompozycji parkowej inspirowanej ewoluującymi historycznie osiami i kierunkami. Zabieg ten pozwala zmniejszyć skalę obiektu i potraktować go jako element należący do sfery krajobrazowo – ogrodowej.
Tworzywem budynku muzeum są rozpięte nad Trasą Łazienkowską ramy. Ich gęsty układ, 2 metrowy osiowy rozstaw pozwoli na uzyskanie dość filigranowych przekrojów elementów konstrukcji, które widziane pod różnymi kątami tworzą formy o różnym stopniu ażurowości, przenikające się z pionami drzew parkowego otoczenia. W ramach tych są niejako wydrążone są przestrzenie muzeum, ciągi ekspozycji, schody, galerie, zewnętrzne podcienie i loggie. Geometria tak ukształtowanych traktów budowli jest konsekwencją  głównych kierunków kompozycyjnych tak w skali urbanistycznej jak i wewnętrznej logiki rozplanowania muzeum. Promienisty układ daje w rezultacie ekspresję nakładających się pod różnymi kątami płaszczyzn i rytmów o organicznym wyrazie. Budynek oglądany we fragmentach daje pojęcie o jego całości, pozwala ogarnąć skalę założenia.  Znajdując się w Forum - centrum gwiaździstego układu możemy odczytać całość funkcjonalnego rozplanowania muzeum. Wglądy w zwężające się i zanikające perspektywy halli- „cięcia” kolejnych modułów ram umożliwiają skonfrontowanie się z fizycznym wymiarem budynku.

Rok2009
Konkurs na Muzeum Historii Polski
Konkurs na Muzeum Historii Polski
Konkurs na Muzeum Historii Polski Konkurs na Muzeum Historii Polski Konkurs na Muzeum Historii Polski Konkurs na Muzeum Historii Polski Konkurs na Muzeum Historii Polski
Zobacz pozostałe projekty dot. użyteczności publicznej