Nowa palmiarnia

Obiekt powstał w miejscu istniejącej palmiarni wzniesionej w 1920 roku. W starej palmiarni znajdowały się jedne z najstarszych palm w Warszawie oraz wiele okazów zieleni tropikalnej. Stara palmiarnia wymagała rozbiórki zarówno ze względu na wzrost palm jak i jej zły stan techniczny. 

Założenia projektu musiały uwzględniać:
-Ograniczenia wynikające z sąsiedztwa zabudowy mieszkaniowej i jej działki, działki palmiarni oraz otoczenia starodrzewiem, będącym pozostałością historycznego założenia zielonego.
-Rozbiórkę starej i realizację nowej hali wraz z uruchomieniem ogrzewania w ciągu kilku miesięcy od chwili rozpoczęcia budowy.
-Konieczność przeprowadzenia montażu z zachowaniem istniejących okazów zieleni wewnątrz i na zewnątrz obiektu.
-Kontrolę klimatu uwzględniającą z jednej strony potrzeby tropikalnej zieleni, przy równoczesnym założeniu całorocznego użytkowania obiektu jako restauracji.

Oprócz uwzględnienia tych ograniczeń oraz wymagań technologicznych, projekt realizuje następujące założenia:
-Architektura korespondująca z architekturą sąsiadującej zabudowy.
-Wnętrze otwarte na istniejący starodrzew; wgląd od strony otaczającej zabudowy – ograniczony.
-„Dwuwarstwowa” konstrukcja z drewna klejonego (fasady oraz główna konstrukcja nośna współpracują ze sobą), drewniane pergole, metalowe siatki trejaży i balustrad oraz zieleń tropikalna – naturalne wyodrębnienie kameralnych wnętrz restauracji.
-Materiały – drewno, stal, cegła betonowa – surowe tło podkreślające bogactwo roślinności.