Trio

Monumentalna, socrealistyczna ul. Andersa, zwana „kanionem Brukalskich” kończy się prostopadle ustawionym, wydłużonym placem przy skrzyżowaniu z ul. Stawki. Budynek mieszkalno-usługowy na planie trójkąta równoramiennego tworzy jedną ze ścian placu. Ostry wierzchołek tego trójkąta zamyka oś ulicy Stawki w miejscu, gdzie plan określa wysokość zabudowy na 16 pięter. Na pozostałej części działki dopuszczone jest 8 pięter.  Aby zgubić  „trudne” proporcje 1:2 wynikające z regulacji, bryła budynku została podzielona na czterokondygnacyjne „bloki”. Wielkoskalowe pęknięcia między nimi tworzą specyficzną tektonikę elewacji i zapewniają wewnętrznemu dziedzińcowi otwarcia widokowe. Kompozycja ta inspirowana takimi wielkomiejskimi gmachami jak: BGK Świerczyńskiego czy ekspresjonistycznymi budowlami Hamburga pozwoliła autorom uwolnić się od typowego dla podobnych budowli schematu trójpodziału fasady: na cokół, korpus i wycofane piętra dachowe. Nieregularność i swobodny układ bloków tworzących bryłę budynku i ich mieniące się faktury, zbudowane w oparciu o rytmy pionowych okien i płyt elewacyjnych z fibrobetonu, pozwoliły uniknąć zbyt monumentalnego wyrazu architektonicznego.