Projekt jest próbą stworzenia ciągle ewoluujących przestrzeni wymiany doświadczeń, przebiegających na różnych poziomach, z różną intensywnością, miejsc formalnych i nieformalnych spotkań. Taki schemat, w odróżnieniu od klasycznych szkół musi zakładać bardziej zdecentralizowaną strukturę, która operuje sekwencjami czytelnie powiązanych ze sobą wnętrz, miejsc o przyjaznej skali, ogniskujących wokół siebie przestrzenie do pracy i nauki. Wnętrza te to przede wszystkim kameralne, dwukondygnacyjne hole/atria, tworzące kaskadowo ukształtowaną przestrzeń ułatwiającą orientację w budynku.
Architektoniczna formuła budynku dla kognitywistów i psychologów kładzie nacisk na wartości poznawcze, percepcyjne. Projekt eksponuje potrzebę świadomego, pogłębionego, niemal symbiotycznego użytkowania budowli, decydowania o klimacie jego wnętrz, współuczestnictwa w ciągłym przystosowywaniu jego struktury do zmieniających się potrzeb. Odwołując się do doświadczenia naszych zmysłów, świadomych i podświadomych indywidualnych i zbiorowych decyzji często podejmowanych w małej, jednostkowej skali szkoła ma być alternatywą dla systemowego, zcentralizowanego, generowanego przez normy, czujniki i programatory zarządzania, odciętym od otoczenia obiektem.
Rok | 2017 | |
Klient | Uniwersytet Warszawski |